DEPREM bölgesindeki çocuklar, kaygı ve endişelerini fotoğraflarla aktarıyor. Malatya’da yaşayan ve Trabzon’a gitmek için İstanbul’a gelen 9 yaşındaki Deniz Karataş, depremzedeler için oluşturulan konaklama alanında hastane odasında enkazdan sağ kurtulanları çizerek, çektiği fotoğrafın üzerine “Lütfen geçmiş olsun” yazdı. 15 Temmuz Demokrasi Otogarı’nda.
Otobüslerle deprem bölgesinden ayrılan depremzedeler, kalacakları yere gitmek için 15 Temmuz Demokrasi Otogarı’na geliyor. Depremzedeler için otogarda kurulan uyum merkezinde polis, AFAD, İBB ve Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına bağlı gruplar ulaşım ve planlama konusunda takviye sağlıyor. KYK yurtlarına ya da yakınlarının yanında kalmaya gelenler, ücretsiz ulaşım hizmeti ile İBB tarafından istedikleri şehre yönlendiriliyor. Bu merkez aynı zamanda çocuklar için manevi güçlendirme sağlar. Depremzedelerden 9 yaşındaki Deniz, yürek burkan bir fotoğraf çekti. Enkazdan kurtulan ve hastanede tedavi altına alınan depremzedelerin resmini çizen Deniz, fotoğrafına “Lütfen geçmiş olsun” notu yazdı. Merkez ayrıca depremzedelere manevi destek hizmeti de veriyor.
“9 YAŞINDA ÖLMEK İSTEMİYORUM”
Malatya’dan Trabzon’a gitmek için otogarda bekleyen Karataş ailesinin annesi Gülten Karataş, “İlk depreme uykumuzda yakalandık. Önce hafif deprem zannettik ama sonra deprem oldu” dedi. şiddetini gördük, hızla dışarı fırladık. O gün hava karlıydı, hava çok soğuktu. Üzerimize bir şey almadan dışarı çıktık. “Eve döndüğümüzde yine ikinci depreme yakalandık. O zamanlar önce annemi ve 9 yaşındaki oğlumu evden kovmuştum. Kızım evdeydi. O anları hala hatırlıyorum. 9 yaşındaki oğlum ‘Anne ben 9 yaşıma geldiğimde ölmek istemiyorum’ diye ağlıyordu. Hâlâ içeride bir yerlerde. Karım durmak istemiyor. Çocuklarım ve annemle uçakla İstanbul’a geldik, buradan Trabzon’a geçeceğiz. Artık ne yapacağımı bilmiyorum, çocuğum ben dönmek istemiyorum, beni başka yere götürün diyor. Sanırım orada bir hayata başlayacağız, bilmiyorum. Biraz sakinleşmesini beklediğimiz Malatya “Hayalet şehre döndü” dedi. Nazlıcan Karataş ise abla, “Depremden önce üniversite sınavına hazırlanıyordum, sağlık alanında okumak istiyordum. Şu an kitaplarım bile yok, hepsi kaldı. yıpranmış evimizde büyüdüğümüz yerden ayrıldık bugün 9 yaşındaki kardeşimin çizdiği bir fotoğraf beni çok etkiledi kolundan serum çıkmış koluna serum takılmış bir çocuk çizdi yazdı ‘Lütfen geçmiş olsun’ yazan bir not. Bu gerçekten büyük bir travma ve bu travmanın hesabını kim verecek bilmiyorum.”
“KİMSE TANIMIYORUZ AMA KALACAK YER BULMAYA GELDİK”
Adıyaman’dan İstanbul’a gelen depremzede Ziya Dost, “Evimiz yıkıldı, harabelerden, komşularımızın merdivenlerinden çıktık. Yarım saat, bir saatten fazla enkaz altında kaldık. .Endişelendik.Ben ailemle buradayım.İnsan bunları ancak yaşayarak anlayabilir.Tekirdağ’a yönlendirildik. Orada bize yardım edecekler. Devlete sığındık, başka hiçbir şeyimiz yok. Hiçbir şeyimiz kalmadı, annemi ve ablamı enkazda kaybettik. Gaziantep Şehitkamil’den 4 kuzeni ile geldiğini belirten İrem Borazan, “Depremin başından beri dışarıdayız. Son 2 gün sosyal tesiste kaldık, ardından İstanbul’a geldik. Burada tanıdığımız kimse yok ama dört kuzen kalacak yer bulmak için buraya geldi.”
